Van woestijn naar sneeuw (Ica en Huaraz)
Waarom zou je niet in één week in de woestijn liggen én bekogeld worden met een sneeuwbal? Misschien omdat het onmogelijk is (of lijkt)? In Peru bleek het wel mogelijk te zijn.
Vorige week woensdag vertrokken we met de bus naar Ica een stad te midden van het zanderige landschap. Daar aangekomen werden we al snel aangesproken door iemand die wel een hostal voor ons wist en ons tours kon aanbieden. Ideaal. We reden naar een oase dat Huacachina heet en vertrokken vanuit ons hostal met een sandbuggie om te gaan sandboarden. De sandbuggie alleen bleek al de moeite waard. Het was geniaal. Het leek meer op een nieuw uitgevonden achtbaan. We reden met flink wat vaart over de grote zandduinen waardoor je flink door elkaar werd geschud. Aangekomen bij wat mooie heuvels konden we de boarden onder onze voeten plaatsen n een poging doen tot snowboarden. Het viel mij eerlijk gezegd alles mee. Niet dat ik na een aantal keer vallen niet helemaal onder het zand zat, maar enkele keren ben ik toch staande gebleven (wat meer is dan ik had durven hopen). Wat men hier nog wel even zou kunnen uitvinden zijn de liftjes. Ik had niet verwacht dat het zo zwaar zou zijn om elke keer naar boven te lopen in het mulle zand. Maar wat hebben we een lol gehad!
De volgende dag was Paracas aan de beurt. Dat lag al aardig op de route terug naar Lima. In Paracas bezochten we per boot de Islas Bellestas. De wind en de zee hebben in die eilanden allemaal tunnels gemaakt wat er best indrukwekkend uit ziet. Daarnaast zijn daar ontzettend veel dieren te zien. Zoveel vogels heb ik niet vaak tegelijk zien vliegen, ik hield behoedzaam mijn capuchon maar op mijn hoofd. Ook lagen er zeehonden lekker te luieren op de rotsen en maakten pinguïns het plaatje af.
Na de boottocht hadden we natuurlijk wel trek. Ik had echt zin om nog een keer ceviche (vis) te eten. Nou dat kon natuurlijk wel alleen vond ik die 30 sol een beetje teveel van het goede. Maar het bleek maar weer dat ze het niet zo nauw nemen met de prijs. Voor 10 sol kreeg ik ook een flink bord vol. Niet verkeerd :)
Vrijdag vertrokken we naar Huaraz. Naarmate we dichterbij kwamen voelde je de temperatuur veranderen. Eenmaal in Huaraz vond ik het maar vreemd. De Peruanen leken niet in dit klimaat te passen. De woestijn van Ica of het tropische Iquitos past er veel beter bij. Maar nee, het bleek wel dat ook in Peru mutsen en sjaals erg aangenaam kunnen zijn.
Omdat Huaraz echt wel hoog ligt gingen we eerst een plek bezoeken waar je niet veel voor hoefde te lopen. Het bleek wel nodig te zijn om te acclimatiseren. De plek heet Pastoruri. Na een tijdje in een bus gezeten te hebben was het slecht 45 minuten lopen naar de top. Zodra ik uit het busje stapte merkte ik echter dat ik echt last had van de hoogte. Ik heb daarom maar lekker op een paard gereden. Op de top werd de sneeuwbal gegooid. Het was een mooi uitzicht, maar het bleek niets in vergelijking met de volgende dag.
De volgende dag vertrokken we namelijk in alle vroegte richting laguna 69. Het was slechts een paar uur rijden, maar toen waren we er nog niet. Het zou drie uur lopen zijn naar het meer, en weer drie uur terug. De eerste drie uur lopen vielen niet echt mee. Die uren bestonden namelijk vooral uit omhoog lopen en dat is toch lastig als je hoog zit en minder zuurstof tot beschikking hebt dan je wel zou willen. Toch was het allemaal de moeite waard. Tijdens de wandeling maakte het niet uit waar je naar keek, het was allemaal prachtig. Er waren gigantische ijsbergen, heuvels, watervallen, kabbelende riviertjes en loslopend vee. Soms hoorde je niet meer dan het riviertje en fluitende vogels. Het was naast vermoeiend ook heerlijk om daar te lopen. Maar het was nog niets in vergelijking met de eindbestemming. Tussen de ijsbergen lag laguna 69. Het helder blauwe meertje was echt gaaf en samen met de ijsbergen vormde het een prachtig gezicht.
Na de zoveelste busreis waren we weer terug in Lima.
Gisteren zijn we naar het strand gegaan en kwamen we met het spontane idee dat we wel konden gaan surfen. Of beter gezegd een poging daartoe doen. Ik had niet kunnen bedenken dat het me na veel vallen zou lukken. Maar uiteindelijk had ik de slag toch te pakken. Ook dat was een leuke ervaring.
Vandaag heb ik niet veel meer gedaan. Wel heb ik mijn koffer alvast gepakt, want morgen vertrekt ons vliegtuig naar Nederland. Ik kijk er naar uit om jullie weer te zien!
Puno en Arequipa
Nu weer een blog vanuit Lima! Het was echt lang geleden voor mijn gevoel dat ik op dit bed achter mijn laptop zat te typen.
Maargoed, laat ik verder gaan waar ik gebleven was.. We zijn naar Machupicchu geweest waar ik het vorige blog o.a. over had. Daarna hadden we nog twee dagen in Cusco wat vooral rustige dagen waren. Dat was ook wel nodig aangezien je heel goed voelt dat Cusco best hoog ligt.
Op dinsdag lieten we Cusco achter ons en vervolgden we onze reis naar Puno. Dat is het stadje wat aan het meer Titikaka ligt, wat tevens het hoogst vaarbare meer ter wereld is. De busreis naar Puno was alles behalve saai. Het landschap ik zo bijzonder hier. Geen enkele busreis is tot nu toe hetzelfde geweest! Puno zelf was wat minder indrukwekkend. Het lijkt meer op een stad die nog in constructie is. Maargoed, daarvoor waren we natuurlijk ook niet in Puno. De volgende dag vertrokken we namelijk voor een tour over het meer Titikaka. Eerst gingen we naar Los Uros, wat drijfeilanden zijn gemaakt van een soort riet. De mensen wonen daar nog steeds en bewegen zich met rietenbootjes. Ze lieten zien hoe ze zo'n eiland maakten en dat was best interessant. De geur van rottend riet in de huisjes was alleen wat minder. Uiteraard kregen we de gelegenheid souvenirs te kopen en konden we daarna een tochtje maken met een rietenboot.
Na Los Uros gingen we verder varen naar Isla Taquile. Dit keer geen drijvend eiland van riet. We liepen daar een beetje rond en genoten van het prachtige weer wat echt voor een mooi uitzicht over het meer zorgde. De mensen op dat eiland lopen er bijna allemaal nog in klederdracht rond. Het was zeker de moeite waard om hier langs te gaan.
De volgende dag vertrokken we alweer naar Arequipa. Daar hebben we de eerste dag 's ochtends Arequipa een beetje verkend. Dieke en Maaike hadden daar nog niet genoeg van gekregen (Arequipa is best een leuke stad) maar Kimko en ik hadden 's middags wel zin in iets actiefs en besloten te gaan raften.
Daar gingen we dan. Ik had nog nooit eerder geraft. Het leek me vet, en dat was het ook! Uiteraard moest uitgerekend onze boot een koprol maken en hebben we naast raften ook nog lekker gezwommen in het koude water.
Daarna volgenden twee dagen waarop we een tour richting de Colca Canyon hadden. Aangezien Peru een groot land is mochten we weer een paar uur in een busje zitten. Dat was helemaal niet erg want het leek meer op een safari met vicuña's, lama's en alpaca's. Ik vind dat echt zulke leuke dieren! Deze eerste dag gingen we niet verder dan Chivay, een dorpje dichtbij de Canyon. Na een dag in de stoffige bus gezeten te hebben konden we ons opfrissen in de warm waterbaden (zo frisjes was het water nog niet ;)). Toen we de volgende dag ons karige ontbijt achter de kiezen hadden gingen we toch echt naar de Colca Canyon. Het zou de dag worden dat we oog in oog stonden met één van de grootste roofvogels ter wereld (de condor), dat bleek echter teveel verwacht. Toch was het leuk om die vogels in de verte gade te slaan.
's Avonds namen we de bus waar we 16 uur in zouden zitten om in Lima aan te komen. Het was een goede busreis. Het was wel apart om weer in Lima te zijn. Je kijkt toch weer heel anders tegen het land aan omdat je nieuwe dingen hebt meegemaakt en gezien.
Vandaag zijn we even bij San Andres langs geweest. Het was zo ontzettend leuk om weer even met de collega's en leerlingen te praten. Uiteraard hoorden daar zoveel knuffels bij dat ik me amper meer kon bewegen tussen alle kinderen.
's Middags zijn Maaike en ik nog even naar het centrum van Lima geweest en voor het avondeten hebben Dieke en ik overheerlijke Hollandse pannenkoeken gebakken voor ons gastgezin.
En nu zitten we alweer op 90% van onze reis. Er rest ons nog een hele dikke week, en daar gaan we nog even van genieten.
Tot de volgende keer!
Iquitos en Cusco
Hola amigos! Het werd echt hoog tijd voor een nieuwe blog.
Toen we afgelopen zaterdag in Iquitos aankwamen na een goede vlucht, werden we opgehaald door iemand die zendingswerk doet in Iquitos en omgeving. We overnachten namelijk in een soort zendingsbasis met allemaal zendelingen. Dat was wel erg fijn want zij hielpen ons met een tour boeken e.d. Zondag hadden we eerst een rustig dagje. We bekeken Iquitos een beetje. Het was wel wat minder mooi dan verwacht. Het is echt weer een stad. Ook zijn we met de mensen naar de kerk geweest. Het is toch mooi dat je elke keer zo hartelijk ontvangen wordt.
Op maandag ontmoeten we de gids voor de twee dagen van onze tour. Na een boottocht kwamen we aan bij onze slaapplekken. Het is een soort mini-hotelletje van hout en muskietennetten gemaakt. Daar werd voor ons het middageten geserveerd. Het was heerlijk. We namen daarna een boot naar het apeneiland. Maar behalve apen waren er ook papegaaien, een tucan en een slang. Het was echt leuk om die beestjes allemaal vast te houden. We waren echt een soort klimrek voor de apen. Ze sprongen van de grasdaken op je als je het even niet door had en slingerden met hun staarten aan je arm. Het was echt super gaaf! Die papegaai vond het leuk om vanaf mijn hand naar mijn hoofd te lopen. Die pootjes voelden echt zo apart :)
Op de terugweg stapten we uit om een wandeling in de jungle te maken. Het leukste was wel Tarzan spelen. Het was lachen om aan zo'n touw heen en weer te zwiepen.
De volgende ochtend stonden we om 5:30 klaar om piranha’s te vissen. Dat was nog wel een hele opgave. Die vissen zijn zo ontzettend snel en hebben zo een manier om wel het vlees van het haakje te eten, maar het haakje zelf amper aan te raken. Toch had ik op een gegeven moment zo'n vis aan mijn haakje. Nu moest ik hem er natuurlijk ook af halen. Aangezien die beestjes flink kunnen bijten zat ik wel even te kijken hoe ik dat aan zou pakken. De onderkant van een piranha is erg scherp, een paar kleine wondjes kon ik dus niet voorkomen. Bij het ontbijt bleek het allemaal te moeite waard. Het was prima te eten.
's Middags gingen we een stam bezoeken die een show voor ons opvoerden. Je zou haast denken dat ze echt nog zo leven, maar het grootste deel is toneel. We werden meegenomen in hun dans wat vooral bestond uit rondjes rennen. Het was haast lachwekkend. Toch geeft het wel een mooi beeld van hoe men vroeger hier leefde.
We hebben nog even genoten van de hangmatten in ons mini-hotelletje en gingen vervolgens na een maaltijd terug naar Iquitos. Daar bekeken we nog even de markt van Belén en het deel dat in de regentijd onder water staat. Het blijkt dan een soort Venetië van Peru te zijn. Nu zag ik niet veel meer dan armoede..
Op woensdag bestond onze ochtend uit het schoonmaken van de begaande grond van de zendingsbasis. Het was een hele klus omdat het nogal smerig was. Maar 's middags werden we beloond met een rondleiding door Iquitos met als gids de dominee. Als iemand je iets kan vertellen over de stad is alles ineens veel interessanter.
Donderdag vertrokken we per vliegtuig via Lima naar Cusco. Toen we daar aankwamen hebben we die dag niet veel meer gedaan dan even ergens eten en souvenirtjes kijken. Ze hebben hier zo ontzettend veel leuke dingen :)
De volgende dag namen we een bus en vervolgens een trein naar een dorpje dat Aguas Calientes heette. Als je in Peru bent en graag tussen de toeristen bent, moet je daar naartoe gaan. Lopend door de straatjes wordt je de hele tijd aangesproken om overgehaald te worden om in dat restaurantje te eten. Voor een paar dagen is dat zo'n ramp nog niet. We waren daar omdat we de volgende dag vroeg naar Machupicchu zouden gaan.
Omdat we vroeg opgestaan waren konden we zonder al te veel toeristen genieten van Machupicchu. De zon kwam net over de bergtoppen heen, en dat zorgde voor een prachtig gezicht. Al snel werd het echter drukker. We hadden een gids die ons verschillende dingen probeerde uit te leggen in het Engels. Mij is het allemaal niet veel duidelijker geworden. Het was moeilijk hem te volgen doordat hij bijvoorbeeld verleden tijd, tegenwoordige tijd en toekomstige tijd voortdurend door elkaar haalde. Het was vooral leuk om daarna lekker zelf rond te lopen. Eenmaal terug in Aguas Calientes hebben we nog even gezellig op een terrasje gezeten voordat onze trein vertrok. De treinreis is echt wel heel chill. Het is echt leuk om door de mooie natuur te rijden, en de Peruaanse muziek met o.a. de quena maakte het helemaal compleet.
Toen we 's avonds met de bus in Cusco aankwamen was het nog maar de vraag waar we die nacht zouden slapen. We hadden al iets geregeld maar dat bleek op het laatste moment toch niet te kunnen. We waren dan ook blij toen het bleek dat we in hetzelfde hostal als de eerste nacht in Cusco terecht konden.
Inmiddels is het zondag, wat we precies gaan doen vandaag weten we nog niet. We zullen wel zien. Even een rustig dagje is ook niet verkeerd ;)
De laatste week in Moyobamba!
Hola, buenas tardes!
Wij zijn nu op het vliegveld en aangezien hier het internet goed voor elkaar hebben en we toch moeten wachten is het tijd voor een blog.
Vrijdagmiddag vertrokken we na stage naar een stadje Chachapoya. Het was echt wel even overschakelen van stage naar weekend! Na vijf en half uur in de bus gezeten te hebben kwamen we 's avonds in Chachapoyas aan.
De volgende ochtend gingen we eerst ons ontbijt kopen. Het ontbijt bestond uit vers fruit en brood uit de beste bakkerij van Peru. Deze dag hadden we een tour naar Kuelap. We moesten eerst een paar uur met de bus. We stopten regelmatig om even van het uitzicht te genieten. Het is hier echt wel mooi en ook echt anders dan Moyobamba. Er waren geweldige bergen te zien en waar in Moyobamba alles groen is, is hier het grootste deel droog.
In Kuelap waren er ruïnes te zien van de Chachapoyas, een stam die daar leefde 1000 jaar voor de Inca's. De ruïnes hadden op een paar uitzonderingen na allemaal een ronde vorm, wat ik geloof ik niet eerder gezien heb. Het was leuk om daar rond te lopen en de gids wist heel wat te vertellen. De ruïnes waren interessant en de omgeving was prachtig. Verder hebben we vandaag voor het eerst onversierde lama's gezien (De eerste lama die we gezien hadden was in Lima. Hij was versierd en je kon ermee op de foto :P). Ze liepen daar op hun gemak tussen de ruïnes. Het zijn toch wel erg leuke dieren.
De dag daarop gingen we onze benen eens goed gebruiken. Na twee en half uur lopen door de prachtige natuur kwamen we bij de waterval Gocta aan. De waterval was mooi hoor, maar de rit ernaartoe wel net zo mooi! God heeft het prachtig gemaakt! Hoe warm het tijdens het lopen was, zo koud was het bij de waterval. Zwemmen zat er dus niet in. De waterval bestaat uit twee delen. Het eerste deel is 271 meter hoog en het andere deel 500 meter. Het blijkt dat het daarmee de hoogste waterval is die het hele jaar door water heeft. Verder was het vandaag de eerste dag dat we Nederlands konden praten aangezien er ook een groep Belgen op weg waren naar Gocta, het is toch wel apart om zo in je eigen taaltje te praten.
Op maandag gingen we weer terug naar Moyobamba zodat we op dinsdag weer naar stage konden gaan. Het was echt een drukke laatste week op Annie Soper. Naast wat lessen geven hebben we een spelendag georganiseerd voor alle kinderen van het basisonderwijs. Het was een drukke dag voor ons maar de kinderen konden er geen genoeg van krijgen :). Ook de pannenkoeken vielen in de smaak bij de kinderen. De vorige dag zijn Maaike, Dieke en ik druk bezig geweest met bakken. Fijn dat het de moeite waard was.
Donderdag avond ging ik met mijn gastgezin op bezoek naar een paar mensen die wat afgelegen wonen op hun chacra. Het was een boerderijtje met mangobomen, heel veel bananenbomen en een aantal visvijvers. Ook hebben ze veel kippen. Toen we weer weg gingen waren het echter eentje minder dan toen we daar eerst aankwamen. We hebben de kip bereid en heerlijk opgegeten.
Gisteren bestond de ochtend vooral uit het versieren van de school. Om 16:00 zouden de leerlingen namelijk allemaal iets presenteren met hun eigen groep voor de verjaardag van colegio Annie Soper. De leerlingen waren de ochtend vrij en alle leerkrachten staken hun handen uit de mauwen om ballonnen te blazen, heeel veel ballonnen. Eerst wilde het nog best wel vlotten. Maar Peruanen kunnen best sloom zijn. Toen ik thuis kwam werd ik door mijn gastgezin mee uit eten genomen. We liepen naar de markt en midden in de markt waren allemaal tafels met stoelen, het restaurantje waar we gingen eten. Het smaakte goed :) Voordat ik weer naar Annie Soper ging (alle groepen gingen om 16:00 iets presenteren), ging ik samen met Fausty naar de kapper. Toen ik zag hoeveel ze er vanaf knipte schrok ik wel een beetje. Maar uiteindelijk heb ik een knipbeurt gehad voor S./ 5,- (1,25 euro). En ik ben er blij mee.
Eenmaal op Annie Soper hebben we alle groepen zien presenteren, hebben we taart gegeten met de leerlingen en echt afscheid genomen. Ik besefte nog lang niet dat dit de laatste dag in Moyobamba was. Dat kwam pas toen ik die avond mijn koffer pakte. De stage zit erop. Het was leuk en het was leerzaam. Nu is het tijd voor vakantie!
Vandaag zijn we dus op reis gegaan. We hebben net twee uurtjes in een taxi gezeten en zitten nu op het vliegveld van Tarapoto. We vliegen zo naar Iquitos, een stadje dat alleen te bereiken is met vliegtuig of boot. Ik ben benieuwd!
Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!
Who is the king of the jungle?
Afgelopen week hebben we weer van alles beleeft. Donderdag hebben we verschillende staatsscholen bezocht met de directeur van Annie Soper. Het waren echt twee heel verschillende scholen. De één leek op wat je zou verwachten bij een staatsschool, maar de ander zag er echt wel goed uit.
Vrijdagmiddag stapten we in een taxi richting Nueva Cajamarca. Daar wachtte Miguel ons op en bracht ons naar de kerk. Daar zouden we overnachten om vervolgens de volgende dag met Miguel het oerwoud in te gaan. We sliepen op de kerkbanken wat me deed denken aan Guatemala :). De volgende dag kwam Miguel ons ophalen en maakten we kennis met zijn zoon Elias die ook mee zou gaan.
Eerst moesten we een stuk met een auto rijden. Dieke en ik mochten samen op een éénpersoonsstoel voorin proppen. Het zat misschien niet heel fijn, maar het uitzicht was wel echt mooi. We kwamen bij een rivier en namen een pondje. Daarna vervolgden de rit met een soort motor-pickup. Het was maar goed dat we niet op de rand zaten want anders waren we in een modderpoel beland. Het was duidelijk dat het geregend had. Toen we in Rafael Bella Honda aankwamen kregen we eerst een ontbijt met rijst, vis en erwten, voordat onze benen ons verder het oerwoud in zouden brengen. De laarzen bleken geen overbodige luxe, het was één grote modderbende. Op een gegeven moment kwamen we bij rijstvelden. Ik wilde de plantjes niet kapot trappen dus probeerde ik er zoveel mogelijk langs te lopen. Dat bleek echter niet goed uit te pakken, want de modder zoog mijn laars de modder in totdat ik nogal vast zat. Het bleek dus dat je juist wel op de plantjes moet staan.. Het was wel lachwekkend. Na een tijdje waren we op het land van Miguel aangekomen. Daar trakteerde zijn vrouw ons op een lekker groot stuk papaja. Ook kregen we een rondleiding over zijn land waar hij hoofdzakelijk koffie verbouwd. Tijdens die rondleiding konden we drie aapjes bewonderen.
Hoewel het begon te regenen gingen we toch maar verder. We kwamen langs verschillende bruggetjes. Eén daarvan was ongeveer 6 meter lang en bestond uit een boomstam waarop je loopt en een boomstam waaraan je je kunt vasthouden. De regen maakte het nog spannender om erover heen te lopen. Echt wel gaaf!
Na een tijdje kwamen we op onze eindbestemming in Nueva Moyobamba, wat echt een klein dorpje is. Nadat we daar bij echt heel vriendelijke mensen hadden gegeten gingen we naar aguas calientes (Een plek met natuurlijk warm water). De volgende dag stonden we vroeg op om weer terug te gaan naar Rafael Bella Honda te gaan. We liepen slechts twee uurtjes, genoten van het uitzicht en gebruikten onze laarzen nog eens goed. Vandaag scheen de zon in tegenstelling tot de dag daarvoor. Het was wel fijn dat we onderweg genoeg bomen tegenkwamen met vreemde maar lekkere vruchten, aangezien we nog niet ontbeten hadden.
Toen we aangekomen waren vroeg Miguel of wij misschien zondagsschool wilden geven aan de kinderen van de kerk. Ja hoor, prima! Maar waar zouden we het eens over hebben? We hadden nog loombandjes mee. Dus besloten we het over Noach te hebben en over de regenboog. De kinderen gingen als verwerking allemaal een armbandje maken met alle kleuren van de regenboog. Toen de preek was afgelopen en we met de kinderen terug in de kerk waren, mochten wij naar voren komen met de kinderen. Ow uh ja, claro. Ik kreeg de microfoon in handen. We hadden niets voorbereid maar aangezien de kinderen ook naar voren kwamen moesten we iets interactiefs doen. Dus heb ik maar wat vragen gesteld aan de kinderen. Ook konden we Miguel blij maken met een armbandje :)
Toen we weer terug waren in Nueva Cajamarca gingen we samen met Elias naar de 'Cuevas de Palestina'. De grotten werden niet vaak bezocht door gringos. En dat kon ook haast niet, want als ik al soms met moeite door bepaalde gangetjes kon komen, dan is de grot echt bestemd voor korte mensen. We zijn er uiteindelijk wel allemaal uitgekomen nadat we gedag gezegd hadden tegen de vleermuizen.
Maandag gingen we naar een middelbare school de 'Union'. Daar ontmoeten wij Richard, die directeur van de school is. We hebben alle klassen even gezien. Ook wel leuk om nu het voortgezet onderwijs te bekijken terwijl je de hele tijd bezig bent in het basisonderwijs. Na schooltijd gingen we naar het huis waar Richard woont en gingen we nog op bezoek bij een project van zijn vrouw. Het is een project voor moeders en kinderen van 8 maanden tot 3 jaar. Toen we daar aankwamen bleek dat men het ook wel op prijs zou stellen als we een activiteit met hen wilden doen. Wat hebben wij en de moeders gelachen met 'hoofd, schouders, knie en teen'.
Afgelopen twee dagen heb ik weer stage gelopen op Annie Soper. Beide dagen liepen niet volgens planning. Zo heb ik een les voorbereidt, maar blijkt daar geen tijd voor te zijn. En een andere keer loopt een vergadering die in de pauze gepland is uit, en kan ik een les geven zonder me te hebben voorbereidt. Ach ja, de competentie flexibiliteit ontwikkel je hier wel ;)
Groetjes!
Hormigas, hormigas!!
Waarom zou je bananen alleen als fruit opeten? Hup, de schil eraf en hap hap, weg.. Ach joh, als je wat creatiever bent zijn er toch veel meer manieren? Zo kun je ze bakken, koken, barbecueën, platpersen en frituren of eerst in stukjes hakken en vervolgens bakken. Het één is wat lekkerder dan het ander, maar ook gekookte banaan is best te eten, het zal alleen mijn favoriet nooit worden ;). Het eten is hier toch wat anders dan in Lima. Bananen, rijst, kip en maïs in overvloed!
Vrijdag begon het een beetje te onweren. De manier waarop de kinderen reageerden had ik niet verwacht 'hormiga, hormiga!!' riepen ze met blijde stemmen. Het blijkt dat als het onweert de mieren uit de grond kruipen. De mensen gaan die dan vervolgens opzoeken en heerlijk bakken. Het is een andere manier om iets soortgelijks als popcorn te eten, haha. Vrijdag heb ik de les gegeven waarbij de kinderen allemaal een bordje in blauwe tinten schilderen. Het was een mooi resultaat, en een prima middel om de beetje saaie klaslokaal op te pimpen. Na schooltijd werd ik door Karina en John opgehaald met de motokar om naar de verjaardag van hun neef te gaan. Daar at ik het middageten. De rest had al gegeten, maar men hield mij graag gezelschap. Daar zit je dan, aan het hoofd van de tafel met een bord vol eten, en met mensen om je heen die je voor de helft niet kent. Het was een beetje onhandig, vooral omdat het bestek niet deugde. Het was slap bestek, en de kip was moeilijk te snijden.. Maar verder was het een leuke verjaardagsvisite.
's Avonds was er een gezamenlijke kerkdienst in een andere kerk. Het was een klein kerkje waar iedereen hartelijk ontvangen werd door o.a. een enthousiaste dominee. Men heeft hier echt een leuke manier om mensen in de kerk te begroeten. De gemeenteleden steken dan de hand omhoog, met een Bijbel in de hand en beginnen daarmee te zwaaien. Een mooi gezicht :)
Op zaterdag gingen wij met Ruben, Malou en hun zoon Diego (mensen bij wie Kimko woont) bootje varen over de rivier Alto Mayo. Het was echt wel relaxed. Na het varen gingen we een eind lopen en zo Moyobamba verder verkennen. Vervolgens gingen we naar een touristisch plekje met zwembaden, vijvers en een restaurant waar ze wisten hoe je eten moet koken. Het was heerlijk!
Zondag werd ik door een oud vrouwtje van de kerk verrast toen ze blijkbaar mijn naam nog kende! Ze hoefde er niet eens over na te denken. Best knap van haar. Verder heb ik zondag nog meer familie leden ontmoet die nu ook direct weten dat ik echt niet kan volleyballen. Ik stond dan wel in het veld, maar af en toe kwam ik echt niet verder dan een beetje met mijn armen zwaaien :P.
Inmiddels heb ik ook mijn eerste taalles gegeven! Ik had nooit verwacht dat ik een Spaanse taalles zou geven aan Spaanstalige kinderen, die dus echt stukken beter Spaans kunnen dan ik. Toch leuk als je ontdekt dat je ze toch nog iets kunt leren. 's Middags gaven we naar schooltijd een presentatie aan de leerkrachten over samenwerkend leren. Zij zijn hier heel leergierig wat betreft de Nederlandse manieren van lesgeven. Echt wel leuk om te merken dat ze enthousiast worden en echt plannen hebben om dingen in hun lessen toe te passen.
Vanaf 20:00 zou er de hele nacht radio gemaakt worden tot 6:00 de volgende dag. Dit om te bidden voor Moyobamba. Wij werden door de dominee uitgenodigd om ook te komen, en werden overgehaald om een liedje te zingen in het Nederlands. Dat hebben we dus maar gedaan. Dus dat kunnen we ook weer afstrepen van onze to-do list ;)
De volgende dag was er geen school. Wij besloten daar goed gebruik van te maken en gingen naar Tio Yaku. Het is een riviertje met watervalletjes en alles. Het water was dan ook echt heeel koud. Toen ze zon later begon te schijnen was dat echter heel fijn. Het zag er mooi uit allemaal. Af en toe leek het net een vlindertuin. Je had ze daar in alle vormen en maten.
Tot de volgende keer!
Dag Lima, hallo Moyobamba!
Dit keer een blog uit het rustige en frisse Moyobamba! Maar eerst even over de laatste dagen in Lima. Donderdag liet ik de kinderen de Nederlandse memorie afmaken (de week daarvoor waren we ermee begonnen. Op het ene papiertje maakten ze een tekening met het woord in het Nederlands en op het andere papiertje alleen het woord in het Spaans). Het maken van de memorie nam meer tijd in beslag dan ik van tevoren bedacht had. Maar toen ik de kinderen ermee bezig zag wist ik dat het de moeite waard was. Het is zo leuk om de kinderen zo bezig te zien! 's Middags gingen we naar San Marcos om de laatste keer colleges te volgen. Toen we daar waren bleek de les echter niet door te gaan. We hadden de laatste les dus gewoon al gehad!
De volgende dag was de laatste dag op San Andres. Omdat Dieke de volgende dag jarig zou zijn hadden we geregeld dat er in de asamblea (een mini-kerkdienst voor de basisschoolkinderen) voor haar gezongen zou worden. Dieke had niets door en het was echt geniaal geweest als er niet een aardbevingalarm afging. Helaas eindigde de asamblea heel abrupt en moesten we snel met z'n allen naar het plein, het bleek een oefening te zijn. Gelukkig hadden we nog wel meer ideeën om Diekes verjaardag te vieren. Ik gaf deze dag nog een les over Delfsblauwe bordjes. De kinderen kregen allemaal een bordje en gingen die met blauwe verf beschilderen. Ik geloof dat ik toekomstige kunstenaars in mijn klas had zitten :). Aan het eind van de dag werd er tijd genomen om afscheid te nemen. Naast een heleboel eten werd er voor mij gebeden, een Bijbeltekst met een zegen voorgelezen en gingen we zingen. Het is zo gaaf hoe hier het geloof altijd een rol speelt.
Het was echt zo'n fijne tijd op San Andres en die is nu toch echt afgelopen. Misschien gaan we nog een keer langs vlak voordat we naar Nederland terug gaan. Maar dat is het dan wel. Ik ga mijn klasje en de school echt wel missen. Maar ergens heb ik ook ontzettend veel zin in een nieuwe ervaring.
Toen we thuiskwamen was het tijd om Diekes verjaardag alvast te vieren. In Nederland zou ze ook al jarig geweest zijn, dus waarom ook niet? We gingen uitgebreid met ons vieren en ons gastgezin barbecueën. De peruaanse anticuchos konden natuurlijk niet missen! Het was echt heel gezellig en tegelijk een beetje een afscheid want de volgende dag gingen we vertrekken.
Zaterdag bestond vooral uit uitslapen, skypen, het inpakken van de koffer, het eten van Nederlandse appeltaart (Maaike kan best lekker bakken:)) en het nemen van de bus richting Moyobamba.
Echt die stoelen in de bus zijn zooo chill! Echt zoveel beter dan vliegtuigstoelen. Het geluid van de films en de muziek was wat minder fijn. Er werd aan één stuk door films gedraaid en de hele bus kon daarvan meegenieten. Dat beloofde wat voor de komende 24 uur..
De volgende dag veranderde de woestijn langzamerhand in oerwoud. Het verschil was enorm! De 24 uur bleken uiteindelijk 26 uur te zijn, maar toen waren we er dan ook. Toen ik de bus uit stapte merkte ik dat niet alleen het landschap anders is dan de omgeving van Lima, maar ook de temperatuur. Toen we aan het wachten waren op Arturo (directeur van Annie Soper) gingen we maar gauw de schaduw opzoeken.. Arturo zette ons vervolgens af bij onze gezinnen. Ik mag een maand bij de dominee, zijn vrouw en hun twee kinderen in huis wonen. Het is echt een leuk huisje met erachter maïs en bonen. Het kippenhok maakt het al helemaal tof! Dat zijn echt geweldige beesten, of ze nu leven of lekker gebakken op je bord liggen maakt niet uit :).
's Avonds gingen we naar de kerk. Ik was helemaal blij toen ik het eerste nummer kende uit de liedbundel die we in Guatemala gebruikten. Helaas bleef het qua liederen daarbij. Het is wel bijzonder om het Onze Vader en de zegen in het Spaans te horen. Toch wel heel mooi.
Maandag konden we direct beginnen met stagelopen. Ik ben die dag echt op de gaafste manier naar stage ooit gegaan. De dominee bracht me met de motor weg. Het klinkt misschien dom maar het was echt geniaal! De eerste dag bestond vooral uit een rondleiding en het bezoeken van verschillende klaslokalen. We mogen zelf namelijk kiezen in welk klaslokaal we willen. Er zijn zo ongeveer twee of drie leerkrachten die echt weten wat lesgeven is. Bij veel andere klassen heb ik het idee dat de leerkrachten al blij zijn als er ook maar twee kinderen opletten. De meeste klassen bestaan dan ook nog eens alleen maar uit ongeveer 12 leerlingen.. Ik ben benieuwd hoe het verder zou gaan.
Toen ik thuis was ging ik samen met de dominee, zijn vrouw en Karina (hun dochter) volleyballen. Het was echt zo ontspannend maar tegelijk vermoeiend in de brandende zon! Hier zijn de kinderen om 13:30 vrij uit school omdat het dan te warm wordt, het zorgt er voor dat je een heerlijke vrije middag hebt. Rond 16:30 gingen we met de directeur een beetje meer Moyobamba verkennen. We reden met het Annie Soper busje naar een rivier waar ook een mirador was. De natuur is hier echt prachtig! Je had een mooi uitzicht over de rijstvelden, de rivier en veel verschillende soorten bomen.
Dinsdagochtend wist ik op stage wel dat ik de voorkeur had voor 5de grado (groep 7), want dat is echt een heel leuk rustig klasje en de leerkracht kan echt goed lesgeven. Maar tegelijkertijd wist ik dat 4de grado (groep 6) een grotere uitdaging zou zijn en dat ik misschien meer voor die klas kan betekenen. In Lima had ik een makkelijke klas in vergelijking met de andere klassen, dus misschien werd het nu tijd om een moeilijkere klas te kiezen. Ik denk dat ik hier nog een hoop kan leren qua klassenmanagement. Dat is ergens wel spannend maar ook heel leuk.
's Middags ging ik samen met Karina naar de Banos Termales. Dat is een zwembad met verschillende baden die op een natuurlijke manier warm water hebben. Ik had zo'n geen gevoel dat ik die ochtend nog stage had gelopen! Het was echt wel heel relaxed.
Vandaag heb ik veel zitten observeren in mijn klas. Het is interessant om te bedenken wat je allemaal kunt veranderen wat er misschien voor zorgt dat er meer orde in de klas is. Zo zit een groot deel van de leerlingen met de rug naar het bord, dat hebben we vanmiddag maar even veranderd. Ik merk wel dat ik enorm veel zin krijg om zelf les te geven tijdens een hele dag observeren. Observeren is leerzaam maar ook echt wel saai en vermoeiend.
Het is dan ook jammer dat ik de volgende dag geen les kan gaan geven. Ze beginnen dan namelijk met Engels (wat door een andere leerkracht gegeven wordt), vervolgens hebben ze rekenen (wat ze morgen tijdens Engels gaat nakijken om te zien of ze herhaling nodig hebben of aan een nieuw onderwerp kunnen beginnen) en taal (waar ik me nog niet aan waag). Ik hoop dat ik misschien een deel van de rekenles mag gaan geven, dat zou echt wel leuk zijn.
Ik ben benieuwd hoe de komende tijd in Moyobamba zal zijn, ik houd jullie op de hoogte!
Uh.. Zie ginds komt de stoomboot!!
Ja! Internet! Daar moet ik nu maar even gebruik van maken. Toevallig is het ook alweer een week geleden dat ik een blog geschreven had dus werd het tijd voor een nieuwe!
Afgelopen donderdag gaven de leerlingen op San Andres echt bizar goede presentaties. Als men hier ergens goed in zijn, dan is dat het wel. Echt knap. Toen we 's middags naar San Marcos gingen daalde het niveau echter. We waren geen studenten, nee, deze les mochten we een heel aantal jaar terug op weg naar onze kleutertijd. De studenten hadden verschillende lessen voorbereid die voor kleuters waren en gaven die aan de rest van de klas. Ik moet zeggen dat het niet mijn favoriet is, haha. Na de les moesten we nog een tijdje op Anamaria wachten voordat we naar huis gingen. We besloten in een melige bui dat we wel een Nederlands rijmpje voor haar konden opzeggen: ''1,2,3,4, komt er nog wat van? 5,6,7,8 we wachten al zo lang. '' Ze vond het prachtig, maar toen ze vroeg wat het betekende stapten we maar even gauw over op ''Zie ginds komt de stoomboot..''
Vrijdag begeleidde Abigail (leerkracht van mijn klas) Maaike, Dieke en ik naar een paar straten vol met muziekwinkels. Echt te gek! Vanaf die dag mag ik quena leren spelen. Ik kan er in ieder geval geluid uit krijgen, dus er is hoop ;).
Voor zaterdag hadden we hele plannen gemaakt. We zouden naar Paracas gaan, wat echt heel mooi moet zijn qua natuur. Je kunt er vanaf een bootje echt prachtige dingen zien. Vanaf daar zouden we naar Ica gaan wat eigenlijk woestijn is. Het was nogal een paar uur rijden dus moesten we vroeg opstaan. Om 4:30 ging mijn wekker. Maar toen we bij het reisbureau kwamen bleek dat er uitgerekend die dag geen bussen reden. Echt zo jammer, maargoed, nu hebben we het nog tegoed. We zijn uiteindelijk maar naar Pachacamac gegaan waar Inca ruïnes zijn. Het was niet echt the place to be, maar opzich was het een prima uitstapje.
Zondag gingen we na kerktijd met een paar leerkrachten van San Andres op stap. Het was erg gezellig, en leuk dat dat zo kan.
De volgende ochtend begon onze laatste stageweek in Lima. De tijd gaat echt heel snel! Hoewel ik het hier echt heel erg naar mijn zin heb, wordt het na een maand ook wel eens tijd om meer van Peru te zien dan alleen Lima. 's Avonds gingen Maaike, Dieke en ik samen met een paar meiden naar een dansvoorstelling met allemaal verschillende dansen uit verschillende plekken van Peru.
Vorige week dinsdag gingen we met een groep van secundaria naar Bosque de Piedras. Inmiddels weet ik de echte naam, namelijk 'Huarochiri'. Deze dinsdag mochten we weer mee, en dat wilde ik maar al te graag omdat ik dat goed kan gebruiken voor mijn essay. Het was beter geregeld dan de vorige keer, en het liep dan ook lekker vlot. Ik heb samen met een maatje van die school daar een aantal bomen kunnen planten. Als het goed is ziet deze stoffige bende er over een aantal jaar heel anders uit!
Tot de volgende keer!