Inmiddels is de eerste week alweer voorbij. Aan de ene kant gaat de tijd snel maar aan de andere kant heb ik het gevoel hier al een hele tijd te zijn. We zijn alweer op 1/5 van onze tijd in Lima. Maar onze stage moet nog beginnen..

Afgelopen woensdag zijn we naar collegio San Andres geweest, dat is de school waar wij stage gaan lopen. Het is heel wat groter dan ik had verwacht. Het is niet alleen de basisschool, maar tegelijk ook het voortgezet onderwijs. Tussen alle kinderen met uniformen aan zagen we ineens een blond hoofdje. Het bleek een Nederlands meisje te zijn. Toen we Nederlands tegen haar begonnen te praten, moest ze verlegen glimlachen en beantwoordde een paar vragen. Het was waarschijnlijk een zendingskind ;) We kregen een rondleiding langs de lokalen, het plein, de eetzaal en de directeur. De leerkrachten staan hier echt heel netjes voor de klas. We moesten nog maar eens nieuwe kleren kopen. Een nette broek met plooi, een blouse en nette zwarte schoenen zouden niet verkeerd zijn.

Na onze rondleiding (helaas heb ik de klas waar ik terecht kom nog niet gezien), gingen we met de microbus naar universiteit San Marcos. We gingen daar niet naartoe om college te volgen, maar voor een rondleiding en natuurlijk een hapje eten. Voor slechts S/. 6,50 (1,75 euro) kun je daar een driegangen menu krijgen. Tegelijkertijd weet ik nu ook dat ik niet al het Peruaanse eten even lekker vind. Mijn voorgerecht bestond uit koude aardappels met een sausje dat van koekjes o.i.d. gemaakt werd.

Donderdag wilden we graag het oude centrum van Lima gaan verkennen dus namen we de microbus naar Abancay en liepen we langs El Congresso naar Basilico San Fransisco. Daar was het enorm druk, en hoewel we daar voor zo ongeveer de eerste keer toeristen zagen, was dat niet de reden waarom het zo druk bij de kerk was. Het bleek een dag te zijn met een speciale mis, en er stonden rijen mensen voor de kerk om naar binnen te komen die allemaal bloemen in hun hand hadden. Wij besloten dat we maar beter naar het museum konden gaan wat aan de kerk vast zat. We kozen daar voor een Engelse gids, maar al snel bleek dat een vergissing te zijn, het leek wel of ze chinees sprak in plaats van Engels... Hoewel, ''follow me, please'' klonk wel redelijk Engels. Maargoed, hoewel we niet bijzonder veel van de gids begrepen konden we wel genieten van het mooie museum. De muren waren versiert met allemaal beschilderde tegeltjes in de kleuren geel, groen en blauw, echt heel mooi! Er bleek ook een kelder te zijn, wat op een doolhof leek met ongelijke grond en waar bakken stonden met botten die allemaal netjes geordend lagen, ik moet zeggen dat ik het er griezelig uit vond zien, ook niet persé wat ik had verwacht ;).

Na de kerk liepen we naar Plaza de Armas en naar Plaza San Martin, beiden mooie parkjes, omringt door mooie gebouwen.

's Avonds zouden we les hebben in San Marcos, dus namen we direct maar de microbus daar naartoe. Ik voelde me al prima op mijn gemak toen we rondliepen op het terrein van de universiteit San Marcos. De les zou vooral bestaan uit presentaties van de groepjes die dinsdag hadden samengewerkt, maar we weken nogal van het onderwerp af. Zo hadden we al gauw een uitje gepland naar het dorp waar de familie van één van de studenten woont, ik ben benieuwd of het door gaat of niet.

De volgende dag gingen we al vroeg met Miguel en Paty naar Miraflores. Dat is een district aan het strand, waar we nog graag heen wilden nu we nog geen stage hadden. Aan het strand was ook een parkje dat ''Parque del Amor'' heet, het is een parkje waar allemaal bankjes staan gemaakt van mozaïek. Echt wel gaaf gemaakt, en een mooi plekje om te zien!

Toen we rond 13:00 thuis waren, waren we echt moe. We besloten verder niet echt plannen te maken voor de middag maar dat het misschien beter was om even uit te rusten van een week waarin we veel hadden meegemaakt. 's Avonds kwam Anamaria thuis met een heleboel ( +/- 170) laptop-achtige tassen die gevuld moesten worden met schriften, een boek, pennen en een marker. We werkten aan de lopende band. De één haalde het plastic van de tassen, Maaike en ik maakte ze open en stopten de spullen erin en een ander maakte ze weer dicht. Toen alle tassen klaar waren moesten ze nog per vijftal worden verpakt en in de auto geladen worden. Het was gekkenwerk om daar om 23:30 nog steeds mee bezig te zijn terwijl ik eigenlijk al om 22:00 naar bed wilde. Ik was blij dat Maaike wel wilde helpen en tegelijkertijd was het fijn om iets terug te doen voor Anamaria en Cesar die ons ook telkens helpen.

Zaterdag was echt zo'n dag die anders liep dan we verwachten. We waren alleen van plan om samen met Lety even boodschappen te doen in Barrio Chino, maar het groeide uit op een heel uitje. Barrio Chino is volgens bepaalde reisgidsen de grootste Chinese wijk in Zuid-Amerika, maar blijkt maar te bestaan uit één klein straatje. Het was wel leuk om geweest te zijn. De straat is helemaal in Chinese stijl gebouwd. Toen we terugliepen om de microbus te nemen kwamen we langs een museum met een collectie van goud van de Inca's. Het was niet de meest boeiende museum om bekeken te hebben, maar opzich wel aardig..

Vervolgens bedachten we dat we ook nog wel even naar San Cristobal konden gaan. San Cristobal is een uitkijkpunt op een berg waar vandaan je heel Lima kunt zien (voor zover mogelijk is daar de smog). Lima is echt een enorme stad! Waar je ook stond op de berg, voor zover je kon zien was alles Lima. Je kunt ook duidelijk zien wat het rijke gedeelte is en waar de armere mensen wonen (de echte sloppenwijken hebben we niet gezien). Vanaf boven is Lima echt één grote rommelige, vieze en grauwe massa aan huisjes. Terwijl als je beneden bent, echt nog wel eens een cactus, een palmboom of een andere boom ziet. We waren blij dat Lety erbij was, behalve dat het een lieve vrouw is, is het ook beter om niet als vier blanke mensen die berg op te gaan.

's Avonds na het eten gaven Cesar en Anamaria aan dat we een feestje gingen bouwen die avond. Ze haalden de microfoons tevoorschijn en terwijl Cesar ging zingen was Anamaria aan het dansen. Zoals we al vreesden was het daarna onze beurt. We besloten dat ''kom, pak je lasso maar'' een prima liedje was ;) Ook hun zonen, Cesar en Daniel deden mee. Het deed me een beetje denken aan een bonte avond.. Tja zo beleef je nog eens wat.

Vandaag (zondag) hebben we niet zoveel gedaan. Behalve toen we naar de kerk waren, zijn we de hele dag thuis geweest, genietend van ons laatste dagje vakantie!

Chau!