Dit keer een blog uit het rustige en frisse Moyobamba! Maar eerst even over de laatste dagen in Lima. Donderdag liet ik de kinderen de Nederlandse memorie afmaken (de week daarvoor waren we ermee begonnen. Op het ene papiertje maakten ze een tekening met het woord in het Nederlands en op het andere papiertje alleen het woord in het Spaans). Het maken van de memorie nam meer tijd in beslag dan ik van tevoren bedacht had. Maar toen ik de kinderen ermee bezig zag wist ik dat het de moeite waard was. Het is zo leuk om de kinderen zo bezig te zien! 's Middags gingen we naar San Marcos om de laatste keer colleges te volgen. Toen we daar waren bleek de les echter niet door te gaan. We hadden de laatste les dus gewoon al gehad!

De volgende dag was de laatste dag op San Andres. Omdat Dieke de volgende dag jarig zou zijn hadden we geregeld dat er in de asamblea (een mini-kerkdienst voor de basisschoolkinderen) voor haar gezongen zou worden. Dieke had niets door en het was echt geniaal geweest als er niet een aardbevingalarm afging. Helaas eindigde de asamblea heel abrupt en moesten we snel met z'n allen naar het plein, het bleek een oefening te zijn. Gelukkig hadden we nog wel meer ideeën om Diekes verjaardag te vieren. Ik gaf deze dag nog een les over Delfsblauwe bordjes. De kinderen kregen allemaal een bordje en gingen die met blauwe verf beschilderen. Ik geloof dat ik toekomstige kunstenaars in mijn klas had zitten :). Aan het eind van de dag werd er tijd genomen om afscheid te nemen. Naast een heleboel eten werd er voor mij gebeden, een Bijbeltekst met een zegen voorgelezen en gingen we zingen. Het is zo gaaf hoe hier het geloof altijd een rol speelt.

Het was echt zo'n fijne tijd op San Andres en die is nu toch echt afgelopen. Misschien gaan we nog een keer langs vlak voordat we naar Nederland terug gaan. Maar dat is het dan wel. Ik ga mijn klasje en de school echt wel missen. Maar ergens heb ik ook ontzettend veel zin in een nieuwe ervaring.

Toen we thuiskwamen was het tijd om Diekes verjaardag alvast te vieren. In Nederland zou ze ook al jarig geweest zijn, dus waarom ook niet? We gingen uitgebreid met ons vieren en ons gastgezin barbecueën. De peruaanse anticuchos konden natuurlijk niet missen! Het was echt heel gezellig en tegelijk een beetje een afscheid want de volgende dag gingen we vertrekken.

Zaterdag bestond vooral uit uitslapen, skypen, het inpakken van de koffer, het eten van Nederlandse appeltaart (Maaike kan best lekker bakken:)) en het nemen van de bus richting Moyobamba.

Echt die stoelen in de bus zijn zooo chill! Echt zoveel beter dan vliegtuigstoelen. Het geluid van de films en de muziek was wat minder fijn. Er werd aan één stuk door films gedraaid en de hele bus kon daarvan meegenieten. Dat beloofde wat voor de komende 24 uur..

De volgende dag veranderde de woestijn langzamerhand in oerwoud. Het verschil was enorm! De 24 uur bleken uiteindelijk 26 uur te zijn, maar toen waren we er dan ook. Toen ik de bus uit stapte merkte ik dat niet alleen het landschap anders is dan de omgeving van Lima, maar ook de temperatuur. Toen we aan het wachten waren op Arturo (directeur van Annie Soper) gingen we maar gauw de schaduw opzoeken.. Arturo zette ons vervolgens af bij onze gezinnen. Ik mag een maand bij de dominee, zijn vrouw en hun twee kinderen in huis wonen. Het is echt een leuk huisje met erachter maïs en bonen. Het kippenhok maakt het al helemaal tof! Dat zijn echt geweldige beesten, of ze nu leven of lekker gebakken op je bord liggen maakt niet uit :).

's Avonds gingen we naar de kerk. Ik was helemaal blij toen ik het eerste nummer kende uit de liedbundel die we in Guatemala gebruikten. Helaas bleef het qua liederen daarbij. Het is wel bijzonder om het Onze Vader en de zegen in het Spaans te horen. Toch wel heel mooi.

Maandag konden we direct beginnen met stagelopen. Ik ben die dag echt op de gaafste manier naar stage ooit gegaan. De dominee bracht me met de motor weg. Het klinkt misschien dom maar het was echt geniaal! De eerste dag bestond vooral uit een rondleiding en het bezoeken van verschillende klaslokalen. We mogen zelf namelijk kiezen in welk klaslokaal we willen. Er zijn zo ongeveer twee of drie leerkrachten die echt weten wat lesgeven is. Bij veel andere klassen heb ik het idee dat de leerkrachten al blij zijn als er ook maar twee kinderen opletten. De meeste klassen bestaan dan ook nog eens alleen maar uit ongeveer 12 leerlingen.. Ik ben benieuwd hoe het verder zou gaan.

Toen ik thuis was ging ik samen met de dominee, zijn vrouw en Karina (hun dochter) volleyballen. Het was echt zo ontspannend maar tegelijk vermoeiend in de brandende zon! Hier zijn de kinderen om 13:30 vrij uit school omdat het dan te warm wordt, het zorgt er voor dat je een heerlijke vrije middag hebt. Rond 16:30 gingen we met de directeur een beetje meer Moyobamba verkennen. We reden met het Annie Soper busje naar een rivier waar ook een mirador was. De natuur is hier echt prachtig! Je had een mooi uitzicht over de rijstvelden, de rivier en veel verschillende soorten bomen.

Dinsdagochtend wist ik op stage wel dat ik de voorkeur had voor 5de grado (groep 7), want dat is echt een heel leuk rustig klasje en de leerkracht kan echt goed lesgeven. Maar tegelijkertijd wist ik dat 4de grado (groep 6) een grotere uitdaging zou zijn en dat ik misschien meer voor die klas kan betekenen. In Lima had ik een makkelijke klas in vergelijking met de andere klassen, dus misschien werd het nu tijd om een moeilijkere klas te kiezen. Ik denk dat ik hier nog een hoop kan leren qua klassenmanagement. Dat is ergens wel spannend maar ook heel leuk.

's Middags ging ik samen met Karina naar de Banos Termales. Dat is een zwembad met verschillende baden die op een natuurlijke manier warm water hebben. Ik had zo'n geen gevoel dat ik die ochtend nog stage had gelopen! Het was echt wel heel relaxed.

Vandaag heb ik veel zitten observeren in mijn klas. Het is interessant om te bedenken wat je allemaal kunt veranderen wat er misschien voor zorgt dat er meer orde in de klas is. Zo zit een groot deel van de leerlingen met de rug naar het bord, dat hebben we vanmiddag maar even veranderd. Ik merk wel dat ik enorm veel zin krijg om zelf les te geven tijdens een hele dag observeren. Observeren is leerzaam maar ook echt wel saai en vermoeiend.

Het is dan ook jammer dat ik de volgende dag geen les kan gaan geven. Ze beginnen dan namelijk met Engels (wat door een andere leerkracht gegeven wordt), vervolgens hebben ze rekenen (wat ze morgen tijdens Engels gaat nakijken om te zien of ze herhaling nodig hebben of aan een nieuw onderwerp kunnen beginnen) en taal (waar ik me nog niet aan waag). Ik hoop dat ik misschien een deel van de rekenles mag gaan geven, dat zou echt wel leuk zijn.

Ik ben benieuwd hoe de komende tijd in Moyobamba zal zijn, ik houd jullie op de hoogte!